Sopwith 7F.1 Snipe „William Barker"

Sopwith 7F.1 Snipe „William Barker"
Wingnut Wings, 1/32
Tekst i fotografije: Predrag Ivanović

Razvoj Sopvit Snajpa (Sopwith Snipe) počinje sa zahtevima za novi avion koji je trebao na frontu da zameni Kamela, Se-5 pa čak i relativno novog Delfina (Dolphin). Po zadatim specifikacijama, novi avion treba da ima odgovarajuće ojačanje za pilota iza njegovog sedišta, dva mitraljeza koja su sinhronizovana da mogu pucati  „kroz” elisu, električno grejanje i dodatni kiseonik kako bi pilot mogao da podnese visine od 20.000 stopa na koje bi avion morao da se popne za ne više od 10 minuta. Zbog konfuzije sa datumima ne zna se tačno kada je prototip poleteo ali je izvesno da se razvoj produžio od oktobra 1917. pa sve do leta 1918. zbog mnogih prepravki, uvođenja rotacionog motora Bentley BR2 od 230 K.S. u upotrebu te optimizacije vertikalnog repa koji je bio pretežak i otežavao je upravljivost aviona. Sve ovo dovodi do toga da se prvi operativni primerci uvode u jedinice na frontu tek krajem avgusta 1918.
Kanadski pilot Villiam Barker je bio i najčuveniji pilot Sopwith Snipe-a.Nakon regrutovanja, sa svojom jedinicom je prebačen u Francusku na front i to kao pešadinac mitraljezac. Služi do 1916. a tada biva prekomandovan za izviđača pre nego što u novembru 1916. završava obuku za pilota. Nakon ranjavanja, šalju ga za Engesku kao instruktora letenja odakle se vraća na front oktobra 1917. gde ostvaruje tri priznate pobede. Sopwith Snipe 7F.1 dobija oktobra 1918. nakon drugog povratka iz Engleske, i ponovnog, neuspešnog, pokušaja da bude instruktor letenja.Čuvena je njegova vazdušna bitka koja se odigrala 26.oktobra 1918. kada potpuno sam  uleće u sukob sa 15 nemačkih Fokera D.VII (tada ubedljivo superiornog tipa aviona na zapadnom frontu) te uspeva da obori četiri neprijateljska aviona i pritom biva ranjen u obe noge i ruku. Zasluženo je tada odlikovan Viktorijinim krstom ali i rat za njega biva završen. Kasnije, po završetku rata, u Kanadi se bavi komercijalnom avijacijom , pri čemu i gine u udesu avionom 1930. godine. Sopwith Snipe se održao na službi u RAF-u sve do 1924 godine kada je završio službu kao poslednji lovac sa rotirajućim motorom. Kao mornaričku verziju Snajp su koristile brazilske vazduhoplovne snage.
Uh, odakle početi sa prikazom ove makete. Od vlasnika WNW, sir Petera Jacksona, možda, čoveka koji je svoje dečačke snove i ljubav prema avijaciji pretočio u posao koji mu je i dalje hobi (ono o čemu većina nas sanja) ili možda od WWI avijacije, uvek pomalo zaboravljene u našem hobiju i nikada sasvim prihvaćenih dvokrilaca zbog „težine" izrade… Sve se ovde može staviti pod zajednički imenitelj, a to je novozelandski proizvođač  „Wingnut Wings” koji je svojim  izdanjima modela iz Prvog svetskog rata značajno promenio interesovanje medju širom populacijom maketara prema tematici letelica iz ovog perioda. U isto vreme, WNW svojim inženjeringom i nivoom detalja pomera granice hobija koji inače u poslednjim decenijama doživljava procvat.
Dakle pred nama je izdanje WNW 1/32 Sopwith 7F.1 Snipe "Wiliam Baker". Raskošna i lepo dizajnirana kutija nas odmah uvodi u fantastični svet WNW modela. Delovi raspoređeni na sedam ramova sive plastike, jednim ramom sa providnim delovima i manjim ecovanim setom kojim su obuhvaćeni pojasevi, nišan mitraljeza i sitniji detalji teško izvodljivi u plastici. Većina detalja je u pilotsloj  kabini i izuzetno su urađeni. Prema uputstvu potrebno je „ožičavanje" delova sajli za komande kao i ojačanja drvenog rama. Sedište je izliveno sa svim detaljima pletene stolice i vrlo verno izgleda. Krila su data iz jednog dela sa vrlo finim površinskim detaljima platna. Rotirajući motor se nalazi na posebnom ramu  „E” i sastoji se od ukupno 17delova. Svi koraci gradnje su propraćeni fantastičnim uputstvom A4 formata u vidu bogato ilustrovane knjižice a svaki bitniji detalj je potkrepljen fotografijama sa originalne letelice ili replika izašlih iz radionica „The Wintage Aviation Limited..", još jednog Džeksonovog čeda. Sve u svemu u ovoj kutiji dobijate kroz uputstvo i neophodne reference za izradu autentičnog modela. Kako je ovo pakovanje posvećeno kanadskom asu Vilijemu Bejkeru tako je i set dekala samo za jednu varijantu, njegovog E8102 kojim je leteo na kraju rata. Iako odlično, uputstvo ne daje odgovor na dilemu o boji PC10 i PC12 kojom su uglavnom farbani avioni RCF (RAF), tako da ostaju nedoumice (bez toga ovaj hobi bi odavno zamro). Specifičnosti ovih pakovanja ja da uz delove makete aviona dobijate i rezinsku figuru samog pilota kome je posvećena. Ne treba ni sumnjati da je figura vrhunskog kvaliteta, sa pažljivo urađenim detaljima propraćenim fotografijama originalnih delova opreme (kombinezon i posebne krznom postavljene čizme).
Ako možemo da kažemo da postoji vrhunski proizvod u našem hobiju onda sigurno Wingnut Wings spade u tu kategoriju vrhunskih proizvođača. Sve u kutiji je vrhunsko, od odlivaka plastike preko inženjerskog dela na sklopovima same makete do uputstva za izradu koje može ravnopravno da zauzme mesto u bilo kojoj maketarskoj biblioteci.
Za svaku peporuku.